Laten we het Toezicht op de Jeugdbescherming ontstapelen

We schreven het al eerder: toezicht op de jeugdbescherming kan een behoorlijke belasting vormen op het dagelijks werk van de jeugdbeschermer. De vraag is of dat altijd aanvaardbaar en wenselijk is.

In een artikel in Jeugd & Co, nu een jaar geleden, namen we met de titel: “toezicht op hulpverlening schiet doel voorbij” duidelijk stelling. Onze hoofdboodschap aan het adres van de toezichthouders was duidelijk: laten we rond de tafel gaan en de kwaliteit van het toezicht verbeteren.

Nu, een jaar later, kunnen we een klein succesje vieren. Met zowel lokale als landelijke toezichthouders, de ombudsman, jeugdzorg en -hulpinstellingen stelden we vast dat een jeugdbeschermer rond één gezin,- in een worst case scenario- te maken kan hebben met 26 toezichthouders.

Het valt te raden hoe dit zich laat vertalen naar administratieve lasten, stagnatie in de hulp aan gezinnen, en dus onveiligheid voor de kinderen. Het interview dat we voor deze denktank hielden met een gezinsmanager laat dit treffend zien:

“Ik heb samen met een collega-gezinsmanager een gezin begeleid. In januari 2017 kreeg ik samen met haar een pak papier binnen van een advocaat van de ouders dat bestond uit 242 pagina’s. Daarin stonden veertien klachten beschreven. Vlak daarvoor nog hadden we het traject van het gezin afgesloten. Maar toen kwam deze envelop.”

Het zijn de eerste vier regels van één van een reeks persoonlijke ervaringen die we komend jaar willen publiceren op het Platform Iederkindveilig.nl. Dat moet toezichthouders, overheid en instellingen uitdagen samen te experimenteren met andere, slimmere vormen van toezicht. Een tweede denktank om dit te bespoedigen wordt gepland.

Interesse om mee te doen? Neem dan contact op met het Platform Ieder Kind Veilig [doepraatdenkmee@gmail.com]. Benieuwd naar het verhaal van de gezinsmanager en de opinie van anderen? Lees dan verder op Iederkindveilig.nl .

Thomas van Andel, Platform Ieder Kind Veilig.